تقدیر مسخره...^_^

چقدر خوب مي شد اگر مي توانستي يک روز صبح که بيدار ميشوي ، کوله بارت را ببندي ،

بند پوتينت را محکم کني ، دوربينت را برداري ، دل بکني از همه چيز و بي خبر بروي و تنها بروي .

و براي هميشه بروي . بروي به جايي دور .

جايي که ديگر هيچکس را نبيني و هيچکس را نشناسي و هيچکس تو را نشناسد .

و کارهايي را بکني که دوست داري ، نه آنهايي که تقدير برايت آورده .

اينجوري ديگر دردي نيست تا درد و دلي باشد و درد و دلي نيست که غر زدن بنامندش .

سکوت کني و گمنام باشي و گمنام بماني و در تنهايي بميري .

و حتي خدا هم يادش برود که زماني تو را آفريده و تو هم يادت برود همه کس را و همه چيز را ...

و چقدر خوب مي شد اگر آن روز همين فردا صبح بود و تو لااقل يک شب را در آرامش فردايي صبح ميکردي که از آن خودت بود نه تقدير مسخره ي خداي بزرگت ....



[ندعوك للتسجيل في المنتدى أو التعريف بنفسك لمعاينة هذه الصورة]