مشاعره

فکر کنم دیگه همه مشاعره بلد باشن

راستش وقتی خواستم اسمه سایتو انتخاب کنم خواستم یه اسمی باشه که اولا ساده باشه دوما پر معنا باشه دست به دامانه حافظ شدم

یه فاتحه خوندمو این شعر اومد دوست دارم مشاعره مونم با این شعر آغاز شه



ای صبا نکهتی از کوی فلانی بمن آر **********زار و بیمار غمم راحت جانی به من آر

رواق منظر چشم من آشیانه ی توست
کرم نما وفرود آکه خانه خانه ی توست

تا مطهر کنم از لطف نسیم تو مشمام*****شمه ای از نفحات نفس یار بیار

رفتم به باغ صبحدمی تا چنم گلی
آمد به گوش ناگهم آوازبلبلی

یک دو جامم دی سحر گه اتفاق افتاده بود*************و زلب ساقی شرابم در مذاق افتاده بود

دوباره بامن باش
پناه خاطره ام ای دو چشم روشن باش

شد رهزن سلامت زلف تو وین عجب نیست*********گر راهزن تو باشی صد کاروان توان زد

دی پیر می فروش که ذکرش به خیر باد
گفتا شراب نوش وغم دل ببر زیاد

دوش بامن گفت پنهان کاردانی تیز هوش**** وز شما پنهان نشاید کرد سر می فروش

شاهد بخت چون کرشمه کند ماش ایینه رخ چو مهیم

nilofar_abi نوشته است:

شاهد بخت چون کرشمه کند ماش ایینه رخ چو مهیم

خوب این که گفتی تیتره شعره بیته بعدیش کو شعره نو هست


مراد دل ز تماشای باغ عالم چیست ************بدست مردم چشم از رخ تو گل چیدن


"ن" :[saba][4]:

نماز جمعه ستوني زدين احمدي است************شعائر است زاسلام و داد قران است


(گیتا خانوم با اجازتون پستتونو ویرایش کردم لطف کنین بین بیتا یا اینتر بزنین یا ستاره بذارین)da77

تا تو با منی زمانه با من است
بخت و کام جاودانه با من است

تا سحر یار چه بازی کند باز *****بنیاد بر کرشمه جادو نهاده ایم :bounce:

می آیی وروزم را به دو نیم میکنی
نیمی بهار هلهله زن توفان های سرخوش
نیمی که نیامده بودی هنوز
وبوی نان کپک زده را میدهد



شمس لنگرودی

در گوشه امید چو نظارگان ماه *****چشم طلب بر آن خم ابرو نهاده ایم

da77 نوشته است:

nilofar_abi نوشته است:

شاهد بخت چون کرشمه کند ماش ایینه رخ چو مهیم

خوب این که گفتی تیتره شعره بیته بعدیش کو شعره نو هست


مراد دل ز تماشای باغ عالم چیست ************بدست مردم چشم از رخ تو گل چیدن


"ن" :[saba][4]:

نه از حافظ بود وسطش فاصله نیومد

شاهد بخت چون کرشمه کند ......... ماش ایینه رخ چو مهیم

da77 نوشته است:

در گوشه امید چو نظارگان ماه *****چشم طلب بر آن خم ابرو نهاده ایم

مرغ دل باز هوادار کمان ابرویی ست .........ای کبوتر نگران باش که شاهین امد

در استان جانان از آسمانمیندیش*****************کز اوج سر بلندی افتی به خاک پستی

یک روز شاید جان شیرینم بپرسی
شاعر محبت های دیرین تو چون شد؟
آن شعر های تر که بهرم میسرودی
وآن نغمه های نغز و شیرین تو چون شد؟



شاعر یادم رفته باید نگاه کنم

دل من در هوای روی فرخ*********بود آشفته همچون موی فرخ

خواهم که تورا در بر بنشانم وبنشینم
تا آتش جانم را بنشینی وبنشانی




رهی معیری

تا تو با منی زمانه با من است
بخت وکام جاودانه با من است

تو بهار دلکشی ومن چو باغ
شور وشوق صد جوانه با من است
یاد دلنشینت ای جان
هر کجا روم روانه با من است

ناز نوشخند صبح اگر توراست
شور گریه ی شبانه با من است

برگ عیش وجام وچنگ اگر چه نیست
رقص و مستی وترانه با من است

گفتمش مراد من؟ به خنده گفت
لابه از تو و بهانه با من است

هر کسش گرفته دامن نیاز
ناز چشمش این میانه با من است

خواب نازت ای پری زسر پرید
شب خوشت که شب فسانه با من است



هوشنگ ابتهاج



تقدیم به داداش حامد گل

zemzeme نوشته است:

تا تو با منی زمانه با من است
بخت وکام جاودانه با من است

تو بهار دلکشی ومن چو باغ
شور وشوق صد جوانه با من است
یاد دلنشینت ای جان
هر کجا روم روانه با من است

ناز نوشخند صبح اگر توراست
شور گریه ی شبانه با من است

برگ عیش وجام وچنگ اگر چه نیست
رقص و مستی وترانه با من است

گفتمش مراد من؟ به خنده گفت
لابه از تو و بهانه با من است

هر کسش گرفته دامن نیاز
ناز چشمش این میانه با من است

خواب نازت ای پری زسر پرید
شب خوشت که شب فسانه با من است



هوشنگ ابتهاج



تقدیم به داداش حامد گل

ممنون

zemzeme نوشته است:

خواهم که تورا در بر بنشانم وبنشینم
تا آتش جانم را بنشینی وبنشانی




رهی معیری

یارب این نو گل خندان که سپردی به منش / می سپارم به تو از چشم حسود چمنش

منم همچنان از حافظ میگم

شنیدم که چون قوی زیبا بمیرد
فریبنده زاد وفریبا بمیرد

در لحظه‌ی تحویل و دگر گشتن سال
با سبزه و تُنگِ ماهی و آبِ زلال
بر بوی گلی که بشکفد از تو مرا
مانند نسیم، می پَرَم، بی پرو بال.

لعل سیراب به خون تشنه لب یار من است واز پی دیدن او دادن جان کار من است
حافظ

تو چیستی که من اینگونه بی تو بیتابم
که شب از هجوم خیالت نمیبرد خوابم

می نوش که عمر جاودانی این است
خود حاصل از ایام جوانی این است
هنگام گل و باده و یاران سر مست
خوش باش دمی که زندگانی این است