مشاعره

چرا میخندی؟؟؟؟؟

خودم جواب شعر خودم رو می دم

در خلوت من نگاه سبزت باقیست
این قسمت بی تو ماندنم اجباریست
افسوس نمی شود کنارم باشی
هر ثانیه ام بدون تو تکراریست

ترسم از روز سیاهیست که آیی و چه سود
رفته باشم و بدانی که چه دیر آمده ای

یکی را دوست می دارم ولی افسوس او هرگز نمیداند
نگاهش میکنم شاید بخواند از نگاه من
ولی او هرگز نگاهم را نمی خواند

قرار نشد ترانه و دری وری بگی هنگامه خانوم

hengameh نوشته است:

یکی را دوست می دارم ولی افسوس او هرگز نمیداند
نگاهش میکنم شاید بخواند از نگاه من
ولی او هرگز نگاهم را نمی خواند

دل هیچکس نمیسوزد برای حال غمناکم
مگر سوزد همان شمعی که میسوزد سر خاکم

ببخشید،به نظر خودم زیاد دری وری نبود

ما در زمانه صحبت یاری نیافتیم
از باغ عمر ، جز سر خاری نیافتیم

خواهش عزیزم

می روم خسته و افسرده و زار
سوی منزلگاه ویرانه ی خویش
به خدا می برم از شهر شما
دل شوریده و ویرانه ی خویش

shahre man man be to miandisham na be tanhayi khish


ya shah miyad ba 2khtaresh shahzadeha doro varesh vaseye pesare kochek taresh aya bedam aya nadam

tajetehran نوشته است:

shahre man man be to miandisham na be tanhayi khish


ya shah miyad ba 2khtaresh shahzadeha doro varesh vaseye pesare kochek taresh aya bedam aya nadam

خرابش نکن دیگه بی مزه ................. ذوق مشاعرمونو کور میکنی

شب چون هوای بوسه وآغوش میکنی
دزدانه جام یاد مرا نوش میکنی ؟؟؟؟

یه تو پ دارم قلقلیه....
ببخشید اشتباه شد

یاقوت جان فزایش ازآب لطف زاده
شمشاد خوش خرامش در ناز پروریده
حافظ

همچو آن رقاصه ی هندو به ناز
پای میکوبم ولی بر گور خویش
وه که با صد حسرت این ویرانه را
روشنی بخشیده ام از نور خویش

شهر خالی است ز عشاق بود کز طرفی
مردی از خویش برون آید و کاری بکند
حافظ

دمي با دوست در خلوت،به از صد سال در عشرت
مـن آزادي نـمي خواهم كـه با يـوسف بـه زنـدانـم.


سلام داش مسعود کم پیدا :[saba7]:

عشق من از من گذشتی خوش گذر بعد از این تو اسمم را مبر
بعد من اشیانت هر کس است باش با او یاد تو ما را بس است

GELENNA نوشته است:

عشق من از من گذشتی خوش گذر بعد از این تو اسمم را مبر
بعد من اشیانت هر کس است باش با او یاد تو ما را بس است

گلنا من فکر کنم بلاید میم میدادیا :[sabaah]:

من به جاش ميم ميدم ***

مي سوزم از فراقت روي از جفا بگردان *** هجران بلاي ما شد يارب بلا بگردان
حافظ

ناسپاس از عشق پاکت نیستم
من که عمری باخیالت زیستم
دوست دارم تورا به جان توقسم
تا ابد روی حرفم می ایستم

سلام حامد جان ببخشید دیگه

مدار نقطه بينش ز خال توست مرا ***كه قد گوهر يكدانه جوهري داند

درین حیرت فلکها نیز دیریست/ که میگردند سرگردان دریغا

ayneh sekandar Jamist bengar ta bar U arzeh dard ahval molk dara

آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا
بی وفا حالا که من افتاده ام از پا چرا

امشب از حسرت رويت دگر ارامم نيست *** دلم ارام نگيرد كه دلارامم نيست

تنهاییم را با تو قسمت می کنم سهم کمی نیست ... گسترده تر از عالم تنهایی من عالمی نیست !

تو مرا سوزي و من سوزم از اين غم كه مباد *** باد بيرون برد از كوي تو خاكستر من

ننگرد دیگر به سرو اندر چمن .. . . هر که دید ان سرو سیم اندام را

از خود مران مرا كه قسم مي خورم هنوز ***جز با دو چشم مست تو عهدي نبسته ام

مرا صد بار از خود برانی دوستت دارم
به زندان خیانت هم کشانی دوستت دارم
چه سود از مهر ورزیدن چه حاصل از وفا کردن
مرا لایق بدانی یا ندانی دوستت دارم

من از بيگانگان ديگر ننالم *** كه با من هرچه كرد ان اشنا كرد

دلم دارد سر بازی، تو کودک نیستی مردی
چرا گرد نگاه من چنین بیهوده میگردی؟؟؟؟

ياد ياران قديمم نرود از دل تنگ ***چون هواي چمن از ياد اسيران قفس

ساقیا جام می ام ده که نگارنده ی غیب
نیست معلوم که در پرده ی اسرار چه کرد

دلم برای کسی تنگ است
که آن دو نرگس جادو را
به عمق آبی دریای واژگون می دوخت
و شعرهای خوشی چون پرنده ها می خواند

شعر نو قبوله ؟

دیگه قبولت میکنیم دیگه چیکارت کنیم

دانم اکنون کز آن خونه ی دور
شادی زندگی پر گرفته
دانم اکنون که طفلی به زاری
ماتم از هجر مادر گرفته

هر که شد محرم دل در حرم یار بماند
وانکه این سر ندانست در انکار بماند

در دياري كه در او نيست كسي يار كسي

كاش يارب كه نيفتد به كسي كار كسي

یه ستاره پر از رویاء
چه قشنگ با تو دنیا
یه ستاره واسه دل
که تو بردی شده مشکل
یه ستاره واسه خنده
نرخ شادی مگه چنده