مشاعره

تونیز باده بچنگ آروراه صحرا گیر
که مرغ نغمه سراساز خوش نوادارد

دوش در حلقه ی ما قصه ی گیسوی تو بود
تا دل شب سخن از سلسله ی موی تو بود

دارم امید بر این اشک چو باران که دگر
برق دولت که برفت از نظرم باز آید

حافظ

درین حیرت فلکها نیز دیریست/ که میگردند سرگردان دریغا

از صدای سخن عشق ندیدم خوشتر
یادگاری که در این گنبد دوار بماند

درویش تو مده پندم آتش ز جهنم نیست
آنان که در او سوختند آتش ز جهان بردند

دل ماشکست کسی صدایش نشنید
آری دل مرد بی صدا میشکند

دامن دوست بصد خون دل افتاد به دست
بفسوسی که کند خصم رها نتوان کرد

در خلوت من نگاه سبزت جاریست
این قسمت بی تو ماندنم اجباریست
افسوس نمی شود کنارم باشی
هر ثانیه ام بدون تو اجباریست

تو خوب خوبی من بدم.....گفتی بیا من آمدم

مولا بجان مادرت.....آن مادر غم پرورت

ما را مرانی از درت....یابن الحسن یابن الحسن

نه بسته ام به کس دل
نه بسته کس به من دل
چو تخته پاره بر آب
رها ، رها ، رها من

نه دلی مونده بشکنی
نه جون دارم فدات کنم
نه پای موندن منی
نه میتونم رهات کنم

مرا اینگونه باور کن ، کمی تنها کمی خسته کمی از یادها رفته
خدا هم ترک ما کرده خدا دیگر کجا رفته

هر کس بد ما به خلق گوید ما دیده به بد نمی خراشیم
ما نیکی او به خلق گوییم تا هر دو دروغ گفته باشیم

من دیوانه که باشم که خریدر تو باشم
حیف باشد که تو یار منو من یار تو باشم

مرا كيفيت چشم تو كافيست
رياضت كش به بادامي بسازد... :[saba1]:

دوست دارم میدونی این کار دله
گناه من نیستتقصیره دله

این شعر نیست ا


هیچ کس با من نیست
وتو از راه نمی آیی باز

ز نیرو بود مرد را راستی
زسستی کژی زاید و کاستی

يوسف به زر قلب فروشان دگرانند
ما وقت خوش خود به دو عالم نفروشيم

من بار سنگینم مرا بگذار وبگذر
نیکم بدم اینم مرا بگذار وبگذر

روی ویرانه های امیدم
دست افسون گری ، شمعی افروخت
مرده ئی چشم پر آتشش را از
دل گور بر چشم من میدوخت

toro mikham toro mikham in dele man khayli ghadreto mikhad gole man

بچه ها لطفا فقط شعرای قشنگ بگید اینا چیند؟

hengameh نوشته است:

روی ویرانه های امیدم
دست افسون گری ، شمعی افروخت
مرده ئی چشم پر آتشش را از
دل گور بر چشم من میدوخت

تا توانی در جهان همراه اهل درد باش
یا مبر نامی زمردی یا حقیقت مرد باش

شربت از دست دلارام چه شیرین وچه تلخ
بده ای دوست که مستسقی از آن تشنه تر است

تو را با غیر میبینم صدایم در نمی آید
دلم می سوزد وکاری زدستم بر نمی آید

bavafa_m3 نوشته است:

hengameh نوشته است:

روی ویرانه های امیدم
دست افسون گری ، شمعی افروخت
مرده ئی چشم پر آتشش را از
دل گور بر چشم من میدوخت

تا توانی در جهان همراه اهل درد باش
یا مبر نامی زمردی یا حقیقت مرد باش

چرا ؟؟؟؟؟؟؟

چی چرا؟

چرا میخندی؟؟؟؟؟

خودم جواب شعر خودم رو می دم

در خلوت من نگاه سبزت باقیست
این قسمت بی تو ماندنم اجباریست
افسوس نمی شود کنارم باشی
هر ثانیه ام بدون تو تکراریست

ترسم از روز سیاهیست که آیی و چه سود
رفته باشم و بدانی که چه دیر آمده ای

یکی را دوست می دارم ولی افسوس او هرگز نمیداند
نگاهش میکنم شاید بخواند از نگاه من
ولی او هرگز نگاهم را نمی خواند

قرار نشد ترانه و دری وری بگی هنگامه خانوم

hengameh نوشته است:

یکی را دوست می دارم ولی افسوس او هرگز نمیداند
نگاهش میکنم شاید بخواند از نگاه من
ولی او هرگز نگاهم را نمی خواند

دل هیچکس نمیسوزد برای حال غمناکم
مگر سوزد همان شمعی که میسوزد سر خاکم

ببخشید،به نظر خودم زیاد دری وری نبود

ما در زمانه صحبت یاری نیافتیم
از باغ عمر ، جز سر خاری نیافتیم

خواهش عزیزم

می روم خسته و افسرده و زار
سوی منزلگاه ویرانه ی خویش
به خدا می برم از شهر شما
دل شوریده و ویرانه ی خویش

shahre man man be to miandisham na be tanhayi khish


ya shah miyad ba 2khtaresh shahzadeha doro varesh vaseye pesare kochek taresh aya bedam aya nadam